نقد سریال euphoria

مرا به خاطر بسپار ورود رمز را فراموش کرده‌اید؟ ایجاد یک حساب کاربری

همین؟ با یک سکانسِ صحبت کردن؟ نقش ِ خانواده در سریال، اساسا صحنه ‌پرکن است تا اینکه سودی منطقی برای قصه داشته باشد. جمله‌ی اول سریال در مورد رئالیسمِ جادویی نیز حتی ماقبلِ شوخی است و از همان تیپ جمله‌های نیچه‌گون است، صرفا برای روشنفکرنمایی و باحال به نظر رسیدنِ سریال.

بخش اعظمِ روایت قصه از زبان «مورفی» به شکل نریشن انجام می‌شود و بخشِ دیگر، ارجاعات فراوان است به واقعیاتِ تاریخی. چیزی وجود دارد به نام “این همان گویی”، به زبانِ ساده یعنی اثر، زحمتِ ساختنِ چیزی را به خودش نمی‌دهد بلکه تنها با اشاره به بیرون از خود، تصور می‌کند محتوایِ خود را ساخته است. در نارکوس نیز دقیقا همین اتفاق افتاده است. سریال به جای آنکه محتوای خود را که همان “قلدر بودنِ پابلو اسکوبار” و “پلیس مواد مخدر، مورفی و پنیا” و این “کنتراست و کنش و واکنش میانِ آنها” را شروع به ساختن کند، تماما به بیرونِ خود ارجاع می‌دهد. ارجاعاتِ تاریخی و شبه مستند، تصاویرِ بعضا واقعی که از رویدادهایی که نشان می‌دهد همگی در خدمت همین موضوع هستند. در واقع سریال به جای ساختنِ “همان”هایش، حرفهایش، مدام به بیرون اشاره می‌کند به این صورت که “این همان” چیزهایی است که می‌خواستم بگویم. بنابراین چیزی ساخته نشده است تا درام و غیرِ آن بودنش مورد بحث باشد. عینا با یک شبه مستند؟ سریال؟ درسِ تاریخ؟ با یک ایکس طرفیم که مشخص نیست می‌خواهد چه بگوید.

!او با این نمایش دروغ بیننده رو گمراه کردن و سرکار گذاشتن

اما حتی در قسمت آخرش هم ما یه صحنه رمانتیک از باران ندیدیم!

میزانِ جدیت، جسور بودن و جلو بردن پرونده از طریقِ اکتِ درست، حرفه‌ای و پلیس‌گونه، صفر است. قهرمانهای سریال با موهای ژل زده و مرتب، سیگار کشیدن‌های بی‌معنی که سریال بیش از حد رویِ آنها تاکید دارد، الکل سر کشیدن و تیکه‌های آب نکشیده‌ای که به یکدیگر می‌اندازند، کار دیگری نمی‌کنند. واقعا یک پلیس، یک کاراگاه و یا هر قهرمانی به این معنا که باید با شرارتِ اسکوبار مقابله کند، این‌گونه مبارزه می‌کند؟ دلیلِ «مورفی» برای به دست گرفتن و پیگیریِ جدیِ پرونده، کجاست؟ میزانِ غم و اندوه دوستش که ابتدای سریال او را از دست داده بود، چرا دیگر تاکید نمی‌شود تا بتوانیم علت پیگیریِ «مورفی» را بفهمیم؟ دلیلِ پافشاری‌اش روی پرونده چیست؟ اینکه فقط دوستش را از دست داده و حالا واردِ ماجرا شده، “توجیه” شاید باشد، آن هم صرفا برای ورودی فرمایشی به قصه ولی دلیلی پرداخته شده؟ ابدا.

تماشای «تاریک» مثل تماشای کامل شدن یک نمودار است. «تاریک» بیننده را از یک تماشاگر معمولی به یک کاراگاه کنجکاو و تیزبین تبدیل می‌کند. از آن کاراگاهانی که دیوار محل کارشان را به چسباندن سرنخ‌ها و عکس‌های مربوط به پرونده اختصاص می‌دهند. دیواری که به مرور به بلبشوی سرگیجه‌آوری از تکه کاغذها و تکه روزنامه‌ها و تکه اطلاعات تبدیل می‌شود. یک چشم‌تان به سریال است و با چشم دیگرتان تخته‌ی سرنخ‌ها را با توجه به اتفاقات سریال بی‌وقفه آپدیت می‌کنید. همین موضوع «تاریک» را به سریالی تبدیل کرده که هیچکدام از اتفاقاتش بیهوده نیستند. تماشای این سریال مثل تماشای منفجر شدن یک بمب زیر شن‌های ساحل است. اما به‌صورت اسلوموشن و ریوایند. سریال با تمام شدن انفجار شروع می‌شود و هرچه جلوتر می‌رویم، تماشاگرِ بلند شدن خاک و شن‌های پراکنده‌شده به آسمان بر اثر موج انفجار و بازگشتن تک‌تک آنها به سر جای اولشان هستیم. نتیجه یکی از آن سریال‌های علمی-تخیلی است که به همان اندازه که تخیل می‌کند، به همان اندازه هم روی علمش وقت گذاشته است.

درست برخلاف «چیزهای عجیب‌تر» که حول و حوش ماجراجویی‌های فانتزی و خنده‌دار و بامزه‌ی یک سری بچه‌ی جسور در محله‌شان است، «تاریک» حال و هوای به شدت واقع‌گرایانه‌تر و مرگبارتری دارد. هرچه تمرکز «چیزهای عجیب‌تر» روی ماجراجویی‌های هیجان‌انگیز است، «تاریک» می‌خواهد کاری کند تا بوی رطوبت جنگل‌های بارانی شهر ویندن را استشمام کنید. اگر «چیزهای عجیب‌تر» مثل جشن تولد می‌ماند، «تاریک» یک مراسم خاکسپاری طولانی و سخت است. اگر ترس «چیزهای عجیب‌تر» به اندازه‌ی شب هالووین بی‌خطر و مصنوعی است، ترسِ «تاریک» شوخی‌بردار نیست. اگر در «چیزهای عجیب‌تر» بچه‌ها با قلاب سنگی و چوب بیسبال و تله‌کینسیس در مقابل دماگورگن‌ها ایستادگی می‌کنند، «تاریک» در دنیایی جریان دارد که بچه‌ها خود را در اتاقی پیدا می‌کنند که تنها بخش آرامش‌بخش‌اش، کاغذ دیواری‌ کودکانه‌اش است.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

در روندی که سریال از آن بهره می‌برد، مخاطب از هر کدام از این خط‌های داستانی چند سکانس‌ می‌بیند و سپس با فلش‌بک یا فلش‌فروارد طرف می‌شود. این انتقال‌ها تفاوت بصری خاصی ندارند و با دیدن تم کلی و نسبت تصویر صفحه متوجه نمی‌شوید در حال تماشای کدام خط زمانی هستید.

پر از گاف و سوتی. اینقدر ساده لوحانه و بچه گانه سریال ساختند که بچه ۷ ساله تشخیص میده که چه اشکالات اساسی داره.

کلیه حقوق قانونی این سایت متعلق به پایگاه خبری و تحلیلی دوات آنلاین بوده و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلا مانع است. طراحی و تولید: "پیام رسان هزاره آریا"

نقدِ یک اثر، علاوه بر استدلال و برهان، منعکس‌کننده‌یِ نظرِ شخصی هم هست. اصلا نقدِ غیرِ شخصی نداریم! ممکنه یک نفرِ دیگه پیدا بشه که نظرش رو این سریال مثبت باشه و شخصی دیگر مثل من منفی.

اکشن هیجان انگیز ترسناک درام اجتماعی کمدی ماجرایی تاریخی مستند جنایی موزیکال خانوادگی فانتزی علمی تخیلی راز آلود دفاع مقدس عاشقانه بیوگرافی وسترن پلیسی کودک و نوجوان جنگی ورزشی جشن و مراسم موسیقی کوتاه
دانلود زیرنویس سریال